Deszczowy poranek.

Chyba jestem jedną z niewielu osób, która nie potrafi narzekać na pogodę. Naprawdę bardzo rzadko mnie się to zdarza i jakoś specjalnie nie marudzę gdy zrobi się za chłodno, za gorąco czy deszczowo. Bardzo lubię bawić się modą, przebierać i eksperymentować.
Deszcz za oknem pozwala mi poczuć się jak mała dziewczynka, która może ubrać swoje kolorowe kalosze i potańczyć w strugach wiosennego deszczu, wskakując przy tym w co drugą, większą kałużę. Oczywiście z racji wieku niestety i co za tym idzie ogólnego poglądu, że człowiek dorosły musi być ... dorosły (czytaj poważny i taki, który nie może się wygłupiać bo jest duży - zaskakujące, że tak widzą nas niektóre dzieci, albo nawet i większość), nie wypada mi celowo wchodzić w każdą kałużę idąc na przykład do pracy. Zwłaszcza, że niestety nie zawsze mogę sobie pozwolić na chodzenie w kaloszach, bo nawet na uczelni siedzenie kilka godzin na wykładach, w tak "nieoddychającym" obuwiu bywa męczące.
Już nie wspominając o pracy....
Swoją drogą musiałoby to śmiesznie wyglądać, gdy taka "pani biurowa" zachowuje się jak pięciolatka a potem wpada na spotkanie służbowe w upaćkanych od błota butach czy spodniach bo zachciało jej się powygłupiać - ha, ha. :D
Na szczęście dziś bezkarnie mogłam wyjść z domu zupełnie swobodnie ubrana: w dresowych spodniach, kaloszach i bez makijażu. I najchętniej wyszłabym też bez parasola, by potańczyć w takim wiosennym deszczu, ale inni "poważni dorośli" uznaliby mnie pewnie za wariatkę.

Paaa! :)

Kurtka Monti, Szalik: mojej Mamci (pożyczony ze względu na to, że nie posiadam żadnego w kolorach które noszę w tym sezonie (biel, czerń i wszelkie odcienie czerwieni od tej jasnej, aż po bordo czy burgund).

Spodnie dresowe: ???? (z drugiej ręki)

Torebka: SH (Macy's)

Biała koszula: osiedlowy sklepik

Kalosze: CCC